Tajniki ETF-ów: replikacja fizyczna i syntetyczna

Fundusze typu inwestycyjne ETF można podzielić nie tylko ze względu na rodzaj aktywów, które wchodzą w ich skład. Kolejną ważną różnicą pomiędzy tego typu instrumentami jest sposób tzw. replikacji, czyli odwzorowania indeksu, za którym podąża dany fundusz.

Replikacja – co to jest?

Zdecydowana większość funduszy notowanych na giełdzie, czyli ETF-ów, naśladuje wyniki wybranego indeksu giełdowego. Aby odwzorować go w jak najlepszym stopniu, potrzebna jest odpowiednia metoda kupowania jego bazowych aktywów. Proces ten nazywa się właśnie replikacją.

Docelowo replikacja ma zapewnić jak największą zgodność wyceny funduszu z wyceną instrumentów finansowych zawartych w funduszu. W zależności od sposobu realizacji tego zadania poszczególne ETF-y mogą jednak charakteryzować się inną dokładnością. Rodzaj replikacji ma wpływ na wiele parametrów o kluczowym znaczeniu dla inwestorów – w tym na tracking error, czyli błąd odwzorowania. Aby sprawdzić dostępne ETF-y i rozpocząć inwestowanie w fundusze, odwiedź stronę home.saxo i załóż własny rachunek maklerski.

Jak działa replikacja fizyczna?

W przypadku replikacji fizycznej odwzorowanie wyników indeksu opiera się na faktycznym zakupie papierów wartościowych, które wchodzą w jego skład. Na tej zasadzie działa wiele największych ETF-ów, które funkcjonują na rynku już od dłuższego czasu – w tym spora część funduszy opartych na S&P 500. Aby replikacja była dokładna, niezbędna jest stosunkowo wysoka płynność aktywów, przez co taka metoda często nie sprawdza się przy mniejszych funduszach.

Standardowym typem replikacji fizycznej jest tak zwana pełna replikacja, w ramach której proporcje aktywów funduszu dokładnie odzwierciedlają proporcje indeksu. Jeśli jednak zakup odpowiednich instrumentów finansowych jest niemożliwy lub nieopłacalny, zarządcy funduszy mogą stosować metodę samplingu. W tym przypadku część aktywów, która nie jest zawarta w indeksie, jest zastępowana instrumentami mającymi zapewnić podobne wyniki i dokładniejsze odwzorowanie.

Replikacja syntetyczna

Przy replikacji syntetycznej, nazywanej także swapową, celem również jest odzwierciedlenie indeksu, jednak całość przebiega w zupełnie inny sposób. Nie dochodzi do fizycznego zakupu aktywów – zamiast tego wykorzystuje się instrumenty pochodne, najczęściej opcje czy kontrakty terminowe. Niezbędny jest tutaj kontrakt z bankiem inwestycyjnym, który pozwala zagwarantować osiągnięcie oczekiwanych wyników. Co ciekawe, w wielu przypadkach to właśnie replikacja syntetyczna umożliwia dokładniejsze odwzorowanie. Taka metoda często wiąże się także z niższymi opłatami za zarządzanie funduszem.

Który rodzaj replikacji jest lepszy? Zdania są podzielone nawet wśród ekspertów. Najczęściej jednak możemy spotkać się z opinią, że replikacja syntetyczna pozwala bardziej precyzyjnie śledzić indeks, z kolei replikacja fizyczna wiąże się z niższym poziomem ryzyka przez brak udziału stron trzecich. Obydwa rodzaje ETF-ów mają swoje wady i zalety – warto przy tym zaznaczyć, że w obu przypadkach inwestorzy mogą zazwyczaj liczyć na stały, stabilny zysk.